Κάθε δεκαετία, ή ίσως κάθε χρόνο μπορούμε να διακρίνουμε κάποιες εφευρέσεις σε διαφορετικούς τομείς. Υπάρχουν όμως και οι εφευρέσεις εκείνες που πραγματικά αφήνουν το στίγμα τους και σηματοδοτούν μια νέα πορεία την πορεία της ανθρωπότητας.
Αλλάζουν τον τρόπο που ζουν οι άνθρωποι σε τέτοιο βαθμό που πολύ εύκολα χωρίζουν την ανθρώπινη ιστορία σε πριν και μετά την εκάστοτε εφεύρεση. Παρακάτω θα δούμε 10 τέτοιες εφευρέσεις που έχουν αλλάξει τον κόσμο.
1. Ατμομηχανή
Εφευρέτης: Τζέιμς Βατ (James Watt)
Παρόλο που η πρώτη έκδοση ατμομηχανής χρονολογείται στον 3ο αιώνα μ.Χ., η σύγχρονη μορφή της μηχανής εσωτερικής καύσης άργησε μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα και την έλευση της βιομηχανικής εποχής. Χρειάστηκαν δεκαετίες σχεδίασης, όπως και τα σχέδια του Τζέιμς Βατ, για να δημιουργηθεί ο μηχανισμός του οποίου η καύση ενός καυσίμου απελευθερώνει ένα αέριο υψηλής θερμοκρασίας και καθώς διευρύνεται να ασκεί πίεση σε ένα έμβολο και το μετακινεί. Αυτή η φαινομενική απλή εφεύρεση διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στην εφεύρεση άλλων μηχανημάτων όπως τα αυτοκίνητα και τα αεροπλάνα που άλλαξαν τον κόσμο.
2. Τροχός
Εφευρέτης: Άγνωστο
Η ιδέα μιας συμμετρικής συνιστώσας κινούμενης σε κυκλική κίνηση σε έναν άξονα υπήρξε στην αρχαία Μεσοποταμία, την Αίγυπτο και την Ευρώπη, χωριστά σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Έτσι, δεν μπορεί να εξακριβωθεί από ποιον και πού βγήκε πρώτα ο τροχός, αλλά αυτή η μεγάλη εφεύρεση εμφανίστηκε το 3500 π.Χ. και έγινε μια από τις σημαντικότερες εφευρέσεις της ανθρωπότητας. Έχει χρησιμοποιηθεί για τις καλλιέργειες στην γεωργία και στις μεταφορές και να δώσει την σκυτάλη σε άλλες μεγάλες εφευρέσεις όπως τα ρολόγια.
3. Τυπογραφείο (Πιεστήριο Εκτύπωσης)
Εφευρέτης: Γιόχανς Γκουτένμπεργκ (Johannes Gutenberg)
Ο Γιόχανς Γκουτένμπεργκ είχε εφεύρει στον τυπογραφείο το 1450 μ.Χ. δανεισμένος σε μεγάλο βαθμό από τα κινεζικά στοιχεία και την εφαρμογή τους σε ένα εξελιγμένο μηχάνημα. Τον 19ο αιώνα λοιπόν αντικατέστησαν τα ξύλινα μέρη με μεταλλικά για να επιταχύνουν την διαδικασία της εκτύπωσης.
Η πολιτιστική και βιομηχανική επανάσταση στην Ευρώπη δεν θα ήταν εφικτή αν δεν ήταν σε εφαρμογή ο τυπογράφος, ο οποίος επέτρεπε τη διάδοση εγγράφων, βιβλίων και εφημερίδων σε ένα ευρύτερο κοινό στην Ευρώπη. Αυτά τα έγγραφα περιλάμβαναν τη Βίβλο και άλλα σημαντικά κείμενα που επέτρεψαν στους ανθρώπους να ξεκινήσουν την αναζήτηση και τη συλλογιστική μέθοδο διαβάζοντας για τον εαυτό τους. Μέχρι το 1500, είκοσι εκατομμύρια έντυπα είχαν εκτυπωθεί στη Δυτική Ευρώπη.
4. Υπολογιστής
Εφευρέτης: Τσαρλς Μπάμπατζ (Charles Babbage)
Ο Τσαρλς Μπάμπατζ (Charles Babbage) ήταν Αγγλικός μαθηματικός, μηχανικός και εφευρέτης του 19ου αιώνα ο οποίος συχνά αναφέρεται ως "ο πατέρας του υπολογιστή" για την επινόηση του πρώτου μηχανικού υπολογιστή. Η ιδέα για την ανάπτυξη ενός υπολογιστή ή "υπολογιστικής μηχανής" όπως ονομάστηκε τότε συνέβη την εποχή που εργαζόταν ως καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Cambridge. Είχε εκφράσει αρκετές φορές την δυσαρέσκεια του για το υψηλό ποσοστό σφαλμάτων σε χειρωνακτικούς υπολογισμούς και, δεδομένου ότι είχε ήδη ένα πολύ μεθοδικό πλαίσιο σκέψης και εμπειρία στην χρήση λογαριθμικών πινάκων, συνέλαβε την ιδέα μιας μηχανής που θα εκτελούσε μηχανικά και με ακρίβεια κουραστικούς υπολογισμούς.
Το 1822, παρουσίασε την ιδέα της Διαφορικής μηχανής (Difference engine) στη Βασιλική Αστρονομική Εταιρεία. Το έργο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ λόγο δυσκολίας απόκτησης περαιτέρω χρηματοδότησης από την κυβέρνηση.
Η επόμενη απόπειρα στην ίδια κατεύθυνση ήταν η Αναλυτική μηχανή (Analytical Engine) - ένας βελτιωμένος υπολογιστής που μπορούσε να πραγματοποιήσει κάθε τύπο υπολογισμού. Αποτελούταν από δύο μέρη, τον πυρήνα που γίνονται οι υπολογισμοί, γνωστός ως ο "Επεξεργαστής" (CPU) και το αποθηκευτικό μέρος της επεξεργασίας, η μνήμη του υπολογιστή δηλαδή. Μέχρι το 1835, η φάση σχεδιασμού ήταν πλήρης και ο Τσαρλς Μπάμπατζ και οι βοηθοί του είχαν κάνει εκατοντάδες σχέδια. Το τελικό μηχάνημα θα είχε ύψος 4,5 μέτρα. Δυστυχώς, και αυτό το έργο δεν είχε ολοκληρωθεί.
Ο Τσαρλς Μπάμπατζ κατάφερε να κατασκευάσει με επιτυχία μια δεύτερη Διαφορική μηχανή (Difference engine), η οποία είχε 8000 κινητά μέρη - το ένα τρίτο του αριθμού των εξαρτημάτων που χρησιμοποιήθηκαν στις προηγούμενες μηχανές. Ήταν ένα θεαματικό κομμάτι της μηχανικής δεδομένης της τεχνολογίας που ήταν διαθέσιμη εκείνη την εποχή και ουσιαστικά έγινε ο πρώτος μηχανικός υπολογιστής στον κόσμο. Εκτός από αυτό, συνέβαλε σημαντικά και στους σιδηροδρόμους και στην καθιέρωση του σύγχρονου ταχυδρομικού συστήματος.
Ο κύριος τύπος του σύγχρονου υπολογιστή όπως τον ξέρουμε σήμερα, πρωτοεισήχθηκε για πρώτη φορά από τον Alan Turing. Αυτή η εφεύρεση έχει πράγματι καταφέρει εκπληκτικά πράγματα στους περισσότερους τομείς της ζωής μας από όσο μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε. Έχει βοηθήσει τα αεροσκάφη υψηλής απόδοσης να πετάξουν, να φέρουν ένα διαστημόπλοιο σε τροχιά, να ελέγξουν τον ιατρικό εξοπλισμό, να δημιουργήσουν οπτικές εικόνες, να αποθηκεύσουν τεράστιες ποσότητες πληροφοριών και να επιτρέψουν τη λειτουργία αυτοκινήτων, τηλεφώνων και σταθμών ηλεκτροπαραγωγής.
5. Διαδίκτυο
Εφευρέτης: Βιντ Σερφ (Vinton Cerf)
Το Διαδίκτυο αναπτύχθηκε για πρώτη φορά το 1973 από τον Βιντ Σερφ με την υποστήριξη του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ (Advanced Research Projects Agency - ARPA). Η αρχική του χρήση ήταν να παρέχει ένα δίκτυο επικοινωνίας σε ερευνητικά εργαστήρια και πανεπιστήμια εντός των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτή η εφεύρεση (μαζί με τον Παγκόσμιο Ιστό) υπήρξε η πρώτη επαναστατική εφεύρεση του 20ού αιώνα. Το 1996, περισσότερα από 25 εκατομμύρια υπολογιστές συνδέθηκαν μέσω διαδικτύου σε 180 χώρες.
6. Παγκόσμιος Ιστός
Εφευρέτης: Τιμ Μπέρνερς Λι (Tim Berners-Lee)
Ο Παγκόσμιος Ιστός είχε αρχικά προβλεφθεί από τον Άγγλο συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Άρθουρ Κλαρκ (Arthur C. Clarke), όταν έγραψε ότι οι δορυφόροι μιας μέρας θα φέρνουν στο μυαλό μας την συσσωρευμένη γνώση του κόσμου, την διεύρυνση των τηλεπικοινωνιών, της τηλεόρασης και του υπολογιστή. Ωστόσο, η εφεύρεση έγινε 19 χρόνια αργότερα, το 1989 από έναν υπάλληλο του CERN, του Τιμ Μπέρνερς Λι. Ο ιστός έχει μεταμορφώσει τον τρόπο που εργαζόμαστε σε διάφορους τομείς, όπως την εκπαίδευση, την μουσική, την οικονομία, την εκπαίδευση, την ιατρική και πολλά πολλά άλλα. Το Ίντερνετ καλύπτει δυνητικά όλες τις μεγάλες εφευρέσεις του κόσμου.
7. Λάμπα
Εφευρέτης: Τόμας Έντισον (Thomas Alva Edison, 1847 – 1931)
Η εφεύρεση του λαμπτήρα αναπτύχθηκε σε όλη τη δεκαετία του 1800 με Thomas Edison αποδόθηκε ως ο κύριος εφευρέτης ενός λαμπτήρα που διήρκεσε 1500 ώρες χωρίς καύση το 1879. Η ιδέα προωθήθηκε από πολλούς άλλους για να δημιουργήσει μια λειτουργική και φωτεινή λάμπα που έφερε επανάσταση στην ανθρώπινη διαβίωση.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι δεν έγιναν ακριβώς έτσι τα πράγματα. Για την ιστορία, πρέπει πούμε οτι ο Βρετανός Χάμφρι Ντέιβι (Sir Humphry Davy) έψαχνε μια πρακτική εφαρμογή για την ισχυρή μπαταρία που διέθετε στο Βασιλικό Ινστιτούτο του Λονδίνου. Η διέλευση του ρεύματος μέσα από μια λωρίδα μετάλλου (πλατίνας) έκανε το μέταλλο να πυρακτωθεί, εκπέμποντας φως. Όμως ο Ντέιβι δεν μπόρεσε να σταθεροποιήσει το φαινόμενο και να το μετατρέψει σε κάτι το πρακτικά ωφέλιμο. Αυτό το κατόρθωσε ο Γερμανός Χάινριχ Γκέμπελ (Heinrich Goebel), το 1854. Ελλείψει πόρων, ο Γκέμπελ απευθύνθηκε στον πάμπλουτο Αμερικανό εφευρέτη Τόμας Εντισον και προσπάθησε να του πουλήσει την εφεύρεση του γλόμπου. Εκείνος αρνήθηκε να την αγοράσει, λέγοντάς του ότι είναι άχρηστη. Λίγο μετά ο Γκέμπελ πέθανε και στη συνέχεια ο Εντισον αγόρασε την εφεύρεση από τη χήρα του Γκέμπελ, για ενα εξευτελιστικά μικρό ποσό.
Συνέβη όμως την ίδια χρονιά να εμφανισθεί άλλος ένας εφευρέτης του ηλεκτρικού λαμπτήρα, ο Σουάν (Joseph Wilson Swan), ο οποίος πρόλαβε να κατοχυρώσει την πατέντα του. Ο Εντισον εξαγόρασε τα δικαιώματα και αυτής της ευρεσιτεχνίας, κάνοντας τον Σουάν συνέταιρό του στη νεοϊδρυθείσα εταιρεία Ediswan United Co. Επειτα από λίγο καιρό αγόρασε τις μετοχές του και πέταξε τον Σουάν εκτός νυμφώνος.
8. Πενικιλλίνη
Εφευρέτης: Αλεξάντερ Φλέμινγκ (Alexander Fleming, 1881 – 1955)
Ανακαλύφθηκε τυχαία σε ένα μολυσμένο από βακτηρίδια σκεύος το 1928. Ο Φλέμινγκ συχνά ξεχνούσε τις καλλιέργειες μικροβίων πάνω στις οποίες εργαζόταν και γενικώς το εργαστήριό του ήταν συνήθως πολύ ακατάστατο. Αφού επέστρεψε από διακοπές, ο Φλέμινγκ πρόσεξε ότι πολλά από τα δισκία μικροβιακών καλλιεργειών είχαν μολυνθεί από ένα μύκητα (κοινώς: είχαν μουχλιάσει) και τα έριξε σε δοχείο με απορρυπαντικό. Αλλά στη συνέχεια χρειάστηκε να δείξει σε έναν επισκέπτη τι ερευνούσε, κι έτσι ανέσυρε κάποια από τα δισκία που δεν είχαν βυθισθεί στο απορρυπαντικό. Τότε πρόσεξε μία ζώνη γύρω από τη μούχλα που ήταν ελεύθερη (φαινομενικά τουλάχιστον) από βακτήρια. Αυτό θα πρέπει να συνέβαινε αν η μούχλα παρήγαγε κάποια βακτηριοκτόνο ουσία. Ο Φλέμινγκ απομόνωσε ένα δείγμα από τη μούχλα, το ταυτοποίησε σωστά ως μύκητα του γένους πενικίλλιο και για τον λόγο αυτό ονόμασε τη νέα ουσία πενικιλλίνη.
Το φάρμακο της πενικιλίνης είναι χρησιμοποιείται σε μια ομάδα αντιβιοτικών που θεραπεύει αρκετές λοιμώξεις στους ανθρώπους χωρίς να τους βλάψει. Η πενικιλίνη παρήχθη μαζικά κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου για να απαλλάξει τους στρατιωτικούς από αφροδίσια νοσήματα και εξακολουθεί έως σήμερα να χρησιμοποιείται ως πρότυπο αντιβιοτικό για λοιμώξεις. Ήταν ένα από τα πιο διάσημα ευρήματα που έγιναν στον τομέα της ιατρικής.
9. Τηλέφωνο
Εφευρέτης: Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ (Alexander Graham Bell, 1847 – 1922)
Το 1876 ο διαπρεπής Σκοτσέζος επιστήμονας, εφευρέτης και μηχανικός, Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ, ενώνει δύο κύπελλα με ένα νήμα στο κάτω μέρος των δύο άκρων και το χρησιμοποίησε για να μιλήσει από το ένα άκρο και να ακούσει από το άλλο. Αυτό έθεσε το θεμέλιο έργο για μια άλλη επαναστατική εφεύρεση που σήμερα είναι η προέκταση του χεριού μας, το τηλέφωνο.
Αν και ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ θεωρείται ως εφευρέτης του πρώτου πρακτικού τηλεφώνου, η ιστορική αλήθεια είναι λίγο θολή. Το 1860 ο Ιταλός μετανάστης στις ΗΠΑ Αντόνιο Μέουτσι (Αntonio Meucci), έκανε την πρώτη δημόσια επίδειξη του «τηλετρόφωνου» που είχε κατασκευάσει. Το 1871 υποβάλει αίτηση για προσωρινή άδεια ευρεσιτεχνίας, κατα τη διάρκεια αυτής της άδειας δεν κατόρθωσε να την παρατείνει πέραν του 1874, καθώς εκείνη τη χρονιά δεν είχε ούτε τα 10 δολάρια που απαιτούσε η ανανέωση.
Δύο χρόνια μετά, στις 14 Φεβρουαρίου 1876, στο γραφείο ευρεσιτεχνιών των ΗΠΑ κατατέθηκε αίτηση ευρεσιτεχνίας για το τηλέφωνο από κάποιον Ιλάισα Γκρέι (Elisha Gray) και λίγες ώρες μετά όμοια αίτηση από τον Γκράχαμ Μπελ, με σχέδια που κατά κάποιον τρόπο περιελάμβαναν εκείνα του Μέουτσι και του Γκρέι. Τελικά η ευρεσιτεχνία αποδόθηκε στον Μπελ, που έγινε βέβαια πασίγνωστος.
Γνωρίζουμε ότι ο Μέουτσι προσπάθησε να υπερασπιστεί την εφεύρεσή του με σχέδιά του που είχε καταθέσει παλαιότερα στην ιδιωτική ταχυδρομική εταιρεία Western Union. Αλλά όταν τα ζήτησε, η εταιρεία… δήλωσε απώλεια. Σημειωτέον ότι ο Γκράχαμ Μπελ ήταν στέλεχος της Western Union. Επίσης προσκομίστηκαν εκ των υστέρων αποδείξεις ότι υπάλληλος του γραφείου ευρεσιτεχνιών είχε χρηματιστεί από τον Μπελ και του είχε δείξει τα σχέδια που κατέθεσε ο Γκρέι, ώστε να συμπληρώσει τα δικά του σχέδια που κατέθεσε αργότερα την ίδια ημέρα.
Το τηλέφωνο, το οποίο αργότερα αναπτύχθηκε και ως κινητό τηλέφωνο, είχε ζωογόνο επίδραση στην ανθρωπότητα, ειδικά στον τομέα των επιχειρήσεων και της επικοινωνίας. Η επέκταση της ακουστικής ομιλίας μέσα από ένα δωμάτιο σε όλο τον κόσμο είναι ένα έργο ασυναγώνιστο μέχρι και σήμερα.
10. Τηλεόραση
Εφευρέτης: Βλαντιμίρ Κ. Ζόβρυκιν (Vladimir K. Zworykin) και Φίλο Φάρνσγουορθ (Philo Farnsworth)
Αν
και η εφεύρεση της τηλεόρασης δεν μπορεί να αποδοθεί σε ένα άτομο,
πιστεύεται σε μεγάλο βαθμό ότι η εφεύρεση της σύγχρονης τηλεόρασης ήταν
έργο δύο ανθρώπων, του Βλαντιμίρ Κοσμά Ζβόρικιν (1923) και του Φίλο
Φάρνσβορντ (1927).
Είναι αλήθεια ότι ο Ζβορίκιν κατασκεύασε το
πρωτότυπό του το 1923, αλλά δεν κατόρθωσε να πάρει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας
παρά μόνο το 1938, και αυτό αφού έκανε «ουσιώδεις αλλαγές» στον αρχικό
του σχεδιασμό. Τι μεσολάβησε;
Μεσολάβησε ένας λαμπρός αμερικανός
εφευρέτης ονόματι Φίλων Φάρνσγουορθ (Philo Taylor Farnsworth), ο οποίος
είχε ανακαλύψει το βασικό κύκλωμα της τηλεόρασης – τον τεμαχιστή εικόνων
– στα 15 του. Το 1927, σε ηλικία 21 ετών, είχε κιόλας κατασκευάσει την
πρώτη τηλεόραση που λειτουργούσε. Τρία χρόνια αργότερα, το 1930, ο
Βλαντίμιρ Ζβορίκιν επισκέφθηκε το εργαστήριο του νεαρού και… κράτησε τις
απαραίτητες σημειώσεις. Επακολούθησε η παρουσίαση συσκευών τηλεόρασης
από την RCA και μια δεκαετής δικαστική διαμάχη σχετικά με το σε ποιον
ανήκε η εφεύρεση. Ο Φάρνσγουορθ κέρδισε και την πρώτη δίκη και την
έφεση, οπότε η RCA υποχρεώθηκε να του καταβάλει δικαιώματα. Ωστόσο η
Ιστορία τον ξέχασε και στα περισσότερα βιβλία η εφεύρεση της τηλεόρασης
συναρτάται μόνο με την RCA και τον Ζβορίκιν.
Η τηλεόραση ήταν
επίσης μια από τις μεγαλύτερες εφευρέσεις που έχει εξελιχθεί από
μηχανική συσκευή σε ηλεκτρονική, σε έγχρωμη, σε ψηφιακή, σε "έξυπνη" και
σήμερα σε 3D έκδοση. Οι άνθρωποι περνούν συνήθως περίπου 4-8 ώρες
παρακολουθώντας τηλεόραση την ημέρα και έχουν επηρεάσει δραματικά την
οικογενειακή και κοινωνική ζωή.
Σημαντικές αναφορές για την εφεύρεση της τηλεόρασης:
- Ο Σκωτσέζος μηχανικός Τζον Λόγκι Μπερντ (John Logie Baird, 1888 - 1946), ο πρώτος στην ιστορία που χρησιμοποιώντας μηχανικό σύστημα σάρωσης κατόρθωσε να αναμεταδώσει εικόνες από ένα σημείο σε άλλο, όπως κάνει η σημερινή τηλεόραση, της οποίας θεωρείται και εφευρέτης. Όταν επέστρεψε στη Βρετανία και εγκαταστάθηκε στο Χέιστινγκς της νότιας Αγγλίας όπου ασχολήθηκε με την υλοποίηση της ιδέας που είχε από μικρός, τη μετάδοση εικόνων από απόσταση. Εκμεταλλεύθηκε την εφεύρεση του Άρθουρ Κορν (Arthur Korn), ο οποίος στο διάστημα 1903 - 1907 είχε αναπτύξει ένα κύκλωμα χρονισμού τηλεμετάδοσης εικόνων, το οποίο παρέκαμπτε το μειονέκτημα της καθυστέρησης που προκαλούσαν τα στοιχεία σεληνίου και επέτρεπε έτσι την τηλεμετάδοση σταθερής εικόνας. Στις 25 Μαρτίου 1925, ο Baird έδωσε την πρώτη δημόσια επίδειξη τηλεοπτικών εικόνων (μορφές) σε κίνηση, στο πολυκατάστημα του Selfridge στο Λονδίνο. Στις 26 Ιανουαρίου 1926, είχε επιδείξει τη μετάδοση μιας εικόνας ενός προσώπου σε κίνηση από το ραδιόφωνο. Αυτό θεωρείται ευρέως ως η πρώτη τηλεοπτική επίδειξη στην ιστορία.
- Το 1911, ο Boris Rosing και ο φοιτητής του Vladimir Zworykin δημιούργησαν ένα σύστημα που χρησιμοποίησε ένα μηχανικό σαρωτή καθρέφτη-τύμπανο για να μεταδώσει, σύμφωνα με τα λόγια του Zworykin, "πολύ ακατέργαστες εικόνες" πάνω από τα καλώδια στον "σωλήνα Braun" (σωλήνα καθοδικών ακτίνων ή "CRT" στο δέκτη. Η κίνηση των εικόνων δεν ήταν εφικτή επειδή, στον σαρωτή, η ευαισθησία δεν ήταν επαρκής και το κύτταρο σεληνίου ήταν πολύ χαλαρό.
- Ένας Αμερικανός εφευρέτης, Charles Francis Jenkins, επίσης πρωτοστάτησε στην τηλεόραση. Δημοσίευσε ένα άρθρο με θέμα "Motion Pictures by Wireless" το 1913. Το 1925, ο Jenkins χρησιμοποίησε έναν δίσκο Nipkow και έστειλε την μορφή ενός ανεμόμυλου παιχνιδιού σε κίνηση, σε απόσταση πέντε μιλίων (από ναυτικό ραδιοφωνικό σταθμό στο Μέριλαντ στο εργαστήριό του στην Ουάσιγκτον, DC), χρησιμοποιώντας έναν φακό σαρωτή Ανάλυση 48 γραμμών.
- Στις 25 Δεκεμβρίου 1925, ο Kenjiro Takayanagi παρουσίασε ένα τηλεοπτικό σύστημα με ανάλυση 40 γραμμών που χρησιμοποίησε έναν ανιχνευτή δίσκων Nipkow και οθόνη CRT στο Hamamatsu Industrial High School της Ιαπωνίας.
- Ο Herbert E. Ives και ο Frank Gray του Bell Telephone Laboratories έδωσαν μια δραματική επίδειξη της μηχανικής τηλεόρασης στις 7 Απριλίου 1927. Το σύστημα τηλεοπτικού ανακλαστήρα περιελάμβανε μικρές και μεγάλες οθόνες προβολής.
- Στη Σοβιετική Ένωση, ο Léon Theremin είχε αναπτύξει μια τηλεοπτική κάμερα με καθρέφτες, ξεκινώντας με ψήφισμα 16 γραμμών το 1925, στη συνέχεια με 32 γραμμές και τελικά με 64 που χρησιμοποίησε το interlacing το 1926.
- Ο Anton Codelli (1875 - 1954), σλοβένος ευγενής, ήταν παθιασμένος εφευρέτης. Όπως και οι περισσότεροι εφευρέτες ήταν αποφασισμένοι να αυξήσουν τον αριθμό των γραμμών που χρησιμοποιούσαν τα συστήματά τους - μερικοί προσέγγιζαν αυτό που τότε ήταν ο μαγικός αριθμός των 100 γραμμών. Αλλά ο Baron Codelli είχε διαφορετική ιδέα. Το 1929, ανέπτυξε μια συσκευή τηλεόρασης με μία μόνο γραμμή - αλλά αυτή που σχημάτιζε μια συνεχή σπείρα στην οθόνη. Ο Codelli βασίστηκε στον έξυπνο σχεδιασμό του για την κατανόηση του ανθρώπινου ματιού. Ήξερε ότι τα αντικείμενα που φαίνονται στην περιφερική όραση δεν χρειάζεται να είναι τόσο απότομα όσο αυτά στο κέντρο. Το σύστημα μηχανικής τηλεόρασης του βαρόνου, του οποίου η εικόνα ήταν ορατή στη μέση, λειτούργησε καλά και σύντομα μπορούσε να μεταδώσει τις εικόνες της συζύγου του, Ilona von Drasche-Lazar. Παρά την υποστήριξη του γερμανικού τηλεπικοινωνιακού γίγαντα Telefunken, το τηλεοπτικό σύστημα του Codelli δεν έγινε ποτέ εμπορική πραγματικότητα.
